Dag 7 in Peschiera del Garda

Vandaag staat een dagje Verona op het programma, dus direct na het ontbijt vertrokken. Via de provinciale weg waren we in een dik half uur in Verona, de auto geparkeerd en de stad ingelopen. Als eerst gingen we de beroemde Arena bekijken gelukkig was de rij voor de kassa niet zo lang dus we waren vlug binnen. Laurens kon nog een leuke foto schieten van een “Romeinse gladiator” druk bellend met z’n gsm. Het blijft toch een indrukwekkend amfitheater ook al is hij niet zo groot als het Colosseum. Hier werden natuurlijk door Laurens en Mara weer de nodige plaatjes geschoten en daarna wilde Anja ook wel de ondergrondse hokken zien waar vroeger de leeuwen en tijgers zaten. Helaas kun je daar niet komen dus dan maar verder de stad in. Op een hoek van de winkelstraat stonden enkele levende standbeelden waarvan er een direct onze aandacht trok. Hoe was dit mogelijk, twee mannen boven elkaar met 1 stok ertussen na het goed bekeken te hebben waren we er achter, aan die stok moest een constructie met een zitje vastzitten, er werden foto’s gemaakt dus dan kun je zelf bekijken hoe het zit. Door de winkelstraat geslenterd waar we een aankondiging tegen kwamen van een expositie van fotograaf Robert Capa waar Laurens en Mara natuurlijk naar toe wilden. Maar eerst was het tijd voor een heerlijke cappuccino op een terrasje op Piazza Erbe. Daarna even in een winkel gevraagd waar de expositie was en dat bleek om de hoek te zijn dus dat was lekker makkelijk. De expositie zat in de Scaligeri Opgravingen in Cortile del Tribunale en bleek dus onder de grond te zijn. Tussen de opgravingen door hingen de foto’s met tekst en uitleg waar we op ons gemakje langs zijn gelopen en waarvan vele foto’s indruk op ons maakte. Toen we alle foto’s hadden bekeken werd het tijd om een terrasje te zoeken voor de lunch want de magen begonnen toch wel te knorren. Het leek ons wel leuk om langs de rivier te zitten maar daar aangekomen bleek het nog niet zo eenvoudig om ’n restaurantje te vinden waar ze spaghetti aglio et olio op de kaart hadden staan. Dit was echter wel een vereiste, hè Mara. Toen maar terug naar het grote plein bij de Arena en gelukkig daar hadden ze het! Na een heerlijke late lunch terug geslenterd om Casa di Giulietta te gaan bekijken, je kan nl niet in Verona zijn geweest zonder dit te zien. Door de toegangspoort vol geplakt met kauwgum en briefjes kom je op een kleine binnenplaats vol met toeristen die zich vergapen aan “het” balkon. Je kunt in de rij gaan staan om een paar seconden voor een foto op het balkon te staan maar daar hebben we maar geen gebruik van gemaakt en liepen richting auto. Onderweg nog wat boodschappen gedaan, waarna we tegen 18.00 uur weer op de camping waren. Laurens en Mara zijn nog even in het Gardameer geplonsd en ’s avonds hebben we onze buikjes vol gegeten met stokbrood en kaasjes.