Dag 12 in Peschiera del Garda

Vandaag is de dag van het tochtje door de Dolomieten. In de Capitool reisgids staat als tip de Strada delle Dolomiti als een van de mooist routes in de Alpen. Op tijd op pad dus want de tocht begint bij Bolzano en dat is al 1 ½ uur rijden vanaf Peschiera. Net voorbij Bolzano beginnen we aan een route door de bergen met een stroompje langs de weg, Laurens krijgt direct allerlei ideeën om daar foto’s van te maken dus bij Gasthof Steg van de weg om te kijken of je er bij kunt komen, dit blijkt niet te kunnen het is te steil dus dan maar een cappuccino op het terras, jammie. Daarna verder de bergen in waarbij er regelmatig gestopt wordt om het werkelijk indrukwekkend uitzicht te bewonderen en de nodige foto’s te maken. Na een uurtje komt er vanaf de achterbank de melding dat Mara toch wel honger heeft dus de weg af bij restaurant l’Medel en op het terras neergestreken. Hier merkte we dat de temperatuur in de bergen toch een stuk lager is dan aan het Gardameer, het was nog maar 23 graden. Gelukkig lagen de jassen in de auto, dus Mara en Anja hebben die maar snel aangedaan, er stond wel een stevig briesje hoor. Nadat de broodjes en pizza’s op waren ging de tocht weer verder waarbij we alle vier heel blij waren dat we deze tocht toch gepland hadden, dit hadden we niet willen missen! Frank en Anja besloten ter plekke zeker nog een keer terug te gaan voor een rondreis in de Dolomieten. Tegen 15.00 uur kwamen we aan bij de Passo Pordoi, de route waar het allemaal om te doen was, dus die zal niet helemaal gereden meer worden want we moeten ook nog terug. Na een half uurtje kwamen we bij een kabelbaan die je 3000 meter naar boven brengt, dus auto op de parkeerplaats en op naar de kassa. We konden kiezen uit 3 soorten kaartjes, alleen naar boven, alleen naar beneden of een retourtje. Omdat we onze wandelschoenen niet bij hebben (ahum) maar gekozen voor het retourtje. In de cabine bleek dat we nog niet konden vertrekken want een deur sloot niet helemaal dus daar moest de technische dienst bij komen. Na wat los en vast gedraaid te hebben met ’n schroevendraaier was de deur dicht en konden we vertrekken. Als dat maar goed gaat. Onderweg zagen we mensen tegen stijlen wegen omhoog lopen en we aren erg blij met ons retourtje, zo sportief zijn we nu ook weer niet op vakantie. Boven aan gekomen hadden we een schitterend uitzicht met aan de ene kant hoge rotsachtige bergen (lijkt de Gran canyon wel) en aan de andere kant bergen met eeuwige sneeuw. Anja overwon haar hoogtevrees door gewoon aan de balustrade de omgeving en de diepte te bekijken. De camera’s in de aanslag en schieten maar, dit worden geweldige foto’s. We hebben zelfs een foto van ons vieren gemaakt. De laatste tocht terug zou om 17.00 uur gaan werd meerdere malen omgeroepen dus om 16.40 uur de tocht naar beneden genomen. We dachten dicht bij een snelweg te zitten dus zo weer terug te zijn maar dat bleek toch de bergroute terug te zijn naar de snelweg, al met al 2 ½ uur rijden, maar we hebben de tijd en kunnen nog even genieten van het uitzicht. Onderweg moesten de milka koeien nog op de foto want die zie je bij ons niet. Rond 20.00 uur waren we terug en was het tijd om op te frissen en op weg naar het restaurant aan het meer. We lieten ons weer adviseren over de wijn keuze en hebben twee heerlijke wijnen geprobeerd waarbij de ober erg enthousiast uitleg gaf en nog een folder met aanwijzingen waar de fabriek zat zodat we daar nog de wijn konden gaan kopen. Wat blijkt het is een streekwijn en de fabriek staat 3 minuten bij de camping vandaan dus daar gaan we zeker nog even langs om wat wijn in te slaan. De echte foto’s moeten natuurlijk even goed bewerkt worden dus plaatst Anja haar iphone-foto’s er maar even bij.